Opiekunka seniora to zawód, który coraz częściej wybierany jest przez kobiety. Na pracę poza granicami Polski decydują się panie w różnym wieku – kiedyś ten zawód kojarzony był ze starszymi kobietami chcącymi dorobić sobie do emerytury, jednak teraz do pracy wyjeżdżają również młode kobiety. Co wtedy z ich rodzinami? Co na to mąż i dzieci? Przeczytaj o ich odczuciach!

Czy jest to praca dla każdego?

Patrząc na rynek pracy, to praca w opiece jest teraz jednym z najczęściej pojawiających się ogłoszeń. Może to cieszyć, bo skoro polski rynek nie radzi sobie z zapewnieniem godziwej płacy i pracy w dobrych warunkach, to cieszyć może fakt, że te osoby znajdują dobrze płatną pracę poza granicami Polski. Opiekunkami osób starszych zostają kobiety (teraz też często mężczyźni) w różnym wieku. Dla młodych ciężko o pracę w kraju, dlatego praca opiekunki seniora jest dla nich dobrym rozwiązaniem. Wyjeżdżają również kobiety, które mają dzieci i mężów. Często jest to dla nich duży dylemat, jednak brak pracy w Polsce i zarobek w Niemczech jest zawsze lepszym wyjściem.

Oto kilka wypowiedzi z forum, które mogą dać obraz jak z taką sytuacją radzą sobie rodziny i opiekunki.

Stefan, l. 45: „Nasz syn ma już 20 lat, wyjechał na studia, często wpada do domu, ale wiadomo – odwiedzi i leci dalej. Ja mam swoją pracę, jednak najgorzej jest wracać do pustego domu. Dzwonię wtedy do żony, opowiadamy sobie, co robiliśmy w ciągu dnia, ale tęskno bardzo. Cieszę się, że te 3 miesiące nie są dłuższe.”

Bogdan, l. 66: „Teraz jestem na emeryturze. Żona jeździ do opieki, bo pomagamy dzieciom. Wiadomo, nie ma lekko w Polsce. Jednak zastanawiam się, co u nas nie działa, że emeryci w Niemczech zwiedzają świat, a my odchowaliśmy dzieci, jesteśmy na emeryturach i nadal pracujemy… To ciężkie, nie wiem ile jeszcze żona chce tak pracować, ale mam nadzieję, że będą to krótsze wyjazdy.”

Piotr, l. 51: „Zastanawiam się, jak moja żona to wszystko ogarniała. Dzieci, obowiązki, praca. Dzieci mamy już odchowane, więc mam na głowie tylko dom – ale sam w nim mieszkam, więc co tu wymyślać, a pracy jest dużo. Sprzątanie, pranie, prasowanie, gotowanie. Początkowo ciągle dzwoniłem do żony po radę – a to jak ziemniaki ugotować, a to w którą przegródkę proszek do pralki wsypać itd. Teraz jest lepiej, ale przyszła tęsknota. Tęsknie za nią. Cieszę się, że lubi tę pracę, że dobrze zarabia, że cieszy się z tego. Ale tęsknię.”

Wyzwania i korzyści

Decyzja o zostaniu opiekunką seniora może wywołać mieszane uczucia w rodzinach. Partnerzy i dzieci pozostawieni w kraju muszą radzić sobie z rozłąką i tęsknotą. W przypadku mężczyzn, którzy pozostają w domu, obowiązki domowe i opiekuńcze mogą okazać się wyzwaniem, szczególnie jeśli wcześniej były to zadania realizowane głównie przez wyjeżdżającą partnerkę.

Mimo trudności, wiele rodzin znajduje sposób, aby radzić sobie z tym nowym rozkładem sił. Często dzwonią do siebie, wymieniają się informacjami o swoich codziennych życiach i dążą do utrzymania bliskiego kontaktu. Dla wielu rodzin to czas, w którym mogą bardziej docenić swoje wzajemne relacje i zrozumieć, jak ważne są wspólne chwile.

Dla mężczyzn, których partnerki wyjechały do pracy jako opiekunki seniorów, może być to okazja do odkrycia nowych umiejętności i odpowiedzialności w domu. Mogą zyskać większą samoświadomość w kwestii codziennych obowiązków domowych, co może przyczynić się do wzmocnienia relacji partnerskich i rodzinnych.

Warto podkreślić, że obecnie wiele agencji oferuje również krótkoterminowe zlecenia, co pozwala na ograniczenie czasu rozłąki między członkami rodziny. Jest to doskonałe rozwiązanie dla tych, którzy chcą łączyć pracę jako opiekunki seniora z utrzymaniem więzi rodzinnych.

W każdym przypadku decyzja o pracy jako opiekunka seniora i jej wpływ na rodzinę jest indywidualna i zależy od wielu czynników. To wyzwanie, ale także okazja do rozwoju osobistego i zawodowego. Ważne jest, aby rodziny podejmujące taką decyzję rozmawiały ze sobą, wspierały się nawzajem i szukały rozwiązań, które pozwolą im osiągnąć równowagę między pracą a życiem osobistym.