Skarbonka z euro. Historia Basi.

Nie jestem długo opiekunką. Jak widzę, że inni piszą o kilkunastu latach w Niemczech czy Włoszech to podziwiam. Ja pierwszy raz na opiekę pojechałam w lutym. W poprzednie święta pochowałam męża i nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Sąsiadka mi załatwiła pracę to pojechałam.

Ten rok więcej siedziałam w Niemczech niż w Polsce. Zazdroszczę też tym, co tęsknią za rodziną. Jestem matką, ale z moimi dziećmi nie mam kontaktu. Jedynie co to przy okazjach jakiś się spotykamy. No to po co w domu mam siedzieć jak mogę zarobić i jeszcze sobie pojechać gdzieś.

Nigdy nie wiem co kupić dzieciom i wnukom na święta. W tym roku wiedziałam, że chcą jakiś super prezentów bo przecież babka w ojro zarabia. Zaprosili mnie do teściowej, żeby stara babka przyszła. Było to miłe, że w ogóle o mnie pamiętali. Pokupowałam wnukom w Niemczech słodycze, dzieciom ubrania porządne bo to się zawsze przyda. Jestem praktycznym człowiekiem. Każdy do koperty dostał jeszcze pieniądze.

Okazało się, że jestem skąpa. Bo jak to syn przy rozpakowywaniu prezentów powiedział. Gdybym dała w euro to bym miała gest. A chyba mi woda sodowa odbiła od pieniędzy, że na rodzinie oszczędzam. Wkurzyłam się i wróciłam do domu. Wole w święta sama siedzieć niż słuchać jak mnie obrażają.

Was też dzieci traktują jak skarbonkę? Ja uważam, że jestem jeszcze na tyle młoda, że mogę sobie oszczędzać i jeszcze chcę z życia korzystać. Nie po to pracuje w Niemczech żeby dzieciom wszystko dawać. Sami są dorośli i mają swoje pieniądze. Dlaczego ja mam im dokładać jak oni mi nie dają nic. Nie wiem czy to normalne?

Synowa jeszcze potem na internet wrzuciła zdjęcia z Wigilii. Dodała zdjęcia prezentów, ale tych ode mnie nie było. To chyba był ostatni raz, że cokolwiek ode mnie dostali.