Swoją pierwszą przygodę jako opiekunka osób starszych w Niemczech, zaczęłam  w lutym 2018 r. mając 25 lat. Dlaczego postanowiłam wyjechać do Niemiec do takiej pracy? Sama sobie zadawałam to pytanie, i odpowiedź jest prosta: po pierwsze wyższe zarobki, po drugie chęć spróbowania czegoś innego… 

Oczywiście początkowo miałam trochę obaw, ale kto nie ryzykuje ten nie „pije szampana”. Przez cały luty szukałam-korzystając z różnych ofert internetowych- pracy dla siebie. Niestety nie znałam języka i brak doświadczenia wcale mi nie pomagał. Spowodowało to, że postanowiłam przez miesiąc nauczyć się choćby kilku słów potrzebnych do porozumiewania się z podopiecznym. 28 lutego zadzwonili do mnie z firmy…, że dnia następnego mam wyjazd. Po przekazaniu informacji przez firmę i ustaleniu wyjazdu, rozłączyłam się i wiecie co…. zaczęłam płakać, nie wiem czy to było ze szczęścia czy z obawy.

Kolejnego dnia rano pobudka, bo bus ma być o 8:00 , a ja ze strachu wyjazdu do nowej pracy spać nie mogłam. Poranna kawa w głowie pełno myśli, ale udało się… Bus podjechał i w drogę… 

Już w drodze spotkało mnie wiele „niespodzianek”. 29 godz. jazdy do Niemiec pod sama granice Francji (Awaria busa w środku nocy… ) i w końcu na miejscu. Wysiadam. Idę do drzwi i dzwonie domofonem. Drzwi otwiera moja zmienniczka. Po wejściu do domu zaprowadza mnie do salonu, a tam w fotelu siedzi uroczy dziadek. Później czas na przekazanie informacji przez zmienniczkę, która opowiada mi o przyzwyczajeniach, zadaniach na każdy dzień itd. I w końcu nadchodzi… długo wyczekiwany, a zarazem niepewny czas, kiedy to zostaje sama z dziadkiem. Wiadomo na początku jest strach, jeszcze dla nas nowych opiekunek, które zamierzają dopiero rozpocząć ta prace. Pierwszy dzień mija szybko potem  kolejny i kolejny i tak o to dzisiaj mija już 28 dni mojej nowej pracy jako Opiekunka osób starszych.

Tekst pochodzi z bloga Mileny
ZOBACZ BLOG